Enk

Tijdens de laatste ijstijd kwam het landijs niet verder dan Denemarken en Noord Duitsland. Wel was hier het klimaat in die periode erg koud. In de extreem koude periode van 21000 tot 18000 jaar geleden was hier een poolwoestijn waarin de wind vrij spel had. Toch waren er ook wat warmere perioden waarin er vegetatie was. Deze werd afgewisseld door zandverstuivingen waar door de wind zandafzettingen plaats vonden van enkele meters dik, de dekzandruggen. Ze zorgen voor een licht glooiend landschap in de omgeving. De Lettelse Enk is een voorbeeld van zo’n dekzandruggen, ook Enk of Es genaamd. Deze enken werden vanaf de middeleeuwen gebruikt voor akkerbouw en werden door jaarlijkse plaggenbemesting steeds hoger. Heideplaggen werden in de stal uitgestrooid en later, na de mest te hebben opgenomen, op de es of enk gebracht. Deze oude wijze van bemesting raakte pas in onbruik bij de opkomst van de kunstmest in de vorige eeuw. Toen begon ook de grote ontginning van heidevelden. Essen werden als bouwland gebruikt, de lagere gronden in de beekdalen als weidegronden. Aan de overzijde van de weg Schalkhaar- Lettele ziet men de weidegronden van Lettele, waardoorheen- ofschoon gekanaliseerd en gewijzigd- nog de Letteler Leide stroomt. Aan de randen van deze enken bevonden zich enkele boerderijen waarvan de boeren de esgronden bewerkten.

Auteur: Ben Verwoolde

[ninja_form id=35]